Bazen neyi özlediğini bilirsin, yani o fotoğrafı özlemişsindir işte; ama o fotoğrafta neyi özlemişsindir, onu anlayamazsın. Bazen onu da anlarsın; ama kendine "hayat bir fotoğraf karesi kadar durağan değil ki be güzelim" dersin, "o köprünün altından çok sular aktı". Akmasın istersin. Uzun uzun o fotoğrafa bakarsın, o anı hatırlamaya çalışırsın.
Sonra biraz insafın varsa bırakırsın her "an" güzel bir anı olabilsin. İnada gerek yok.
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder